№12 Пеньковская Ирина - Кореличский район

Мемарыяльны комплекс “Зорка” ў г.п. Карэлічы

Шмат зведала карэліцкая зямля. Не абышлі яе і ваенныя ліхалецці. Так, 26 чэрвеня 1941 года наш край быў захоплены нямецка-фашысцкімі войскамі і вызвалены савецкімі салдатамі толькі 8 ліпеня 1944 года. Нездарма на Карэліччыне сёння мностава воінскіх пахаванняў і помнікаў воінскай славы, усяго 78 аб’ектаў. Сярод іх асаблівае месца належыць мемарыяльнаму комплексу “Зорка” ў райцэнтры. Ён узведзены ў 1972 годзе архітэктарам В. Ягадніцкім на ўшанаванне 227 воінаў і партызан, а таксама 1864 жыхароў, якія самаахвярна аддалі жыццё за Радзіму. Мемарыял уяўляе сабой прамавугольны ўчастак, абмежаваны з трох бакоў насыпнымі валамі. У яго цэнтры – курган, на вышыні якога ўстаноўлена зорка і стэла. Уздоўж валоў устаноўлены 19 трохгранных бетонных стэл з імёнамі загінулых. Пры наведванні комплексу таксама варта аддаць даніну памяці героям мінулага і на ваенных мемарыяльных могілках, дзе пахаваны 92 чалавекі. Дадамо, што на “Зорцы” заўжды праходзяць знакавыя раённыя мерапрыемствы, у тым ліку Дзень Незалежнасці Рэспублікі Беларусь, Дзень Перамогі і іншыя важныя падзеі.

Установа “Музей “Замкавы комплекс “Мір”

20 гадоў у Спісе Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА і вось ужо 5 стагоддзяў у сэрцах тысячаў людзей. Культурны і гістарычны цэнтр, наш гонар і нацыянальны набытак, Еўропа ў мініяцюры і турыстычная Мекка – пра Мірскі замак можна гаварыць багата. Як і пра мноства цікавых рэчаў, якія сёння прапаноўвае сваім гасцям комплекс. Тэатралізаваныя і тэматычныя экскурсіі ды яшчэ з дэгустацыяй, квэсты, прадстаўленні “Шатландскай пяхоты”, старажытныя гульні “Гусак”, “Алькерк” ці “Тру мадам” і нават знаёмства з прывідам Белай Панны і магчымасць станчыць менуэт. А чаго вартая культурная афіша замкавага комплексу! Тут рэгулярна праводзяцца выставы, вернісажы, прэзентацыі, семінары, канцэрты, фестывалі, святы, гістарычныя рэканструкцыі рэгіянальнага, рэспубліканскага і міжнароднага маштабаў. А знакамітыя навагоднія і калядныя балі-маскарады сталі сапраўднай візітоўкай замка. Едуць сюды не толькі за духоўнай ежай. У комплексе працуе рэстаран “Княжацкі двор”, дзе гасцям прапануюць прыгатаваныя па старадаўніх рэцэптах стравы беларускай кухні. Для тых турыстаў, хто хоча больш глыбока адчуць атмасферу шляхецкіх часоў, дзейнічае гасцініца на 16 нумароў з шыкоўным інтэр’ерамі і сучасным камфортам. Апроч вышэйназваных радасцяў цывілізацыі, у комплексе ёсць бары, канферэнц-залы, більярд і саўна з басейнам. А, гуляючы вакол замка, варта звярнуць увагу на англійскі пейзажны парк і наведаць капліцу-пахавальню Святаполк-Мірскіх пачатку ХХ стагоддзя, мазаічнае пано якой з выявай Спаса бачна здалёк. Увогуле, замкавы комплекс ладна яднае гісторыю з сучаснасцю. І ў бліжэйшым будучым парадуе наведвальнікаў галаграмамі, сэнсарнымі экранамі, кнігамі з эфектам перагортвання і іншымі тэхнічнымі навінкамі. Зменіцца і прылягаючая да замка тэрыторыя, што зробіць прагулкі каля яго яшчэ больш прыемнымі. Ну як тут, спадарства, выстаяць перад такім хараством, веліччу ды рамантыкай і не здзейсніць адно з самых чароўных падарожжаў у неверагодны Мір?!

Турыстычная вёска “Белыя Лугі”

Драўляныя хаты ў зеляніне дрэў, мошчаная каменем вуліца і мілая сэрцу прыгажосць простага вясковага жыцця. Усё гэта – “Белыя Лугі”, што з’явіліся, дзякуючы сям’і Радзюкевіч, на месцы знікаючай вёскі Цінявічы. За пяць кіламетраў адсюль — возера Свіцязь, у дваццаці пяці – Карэлічы, у трыццаці пяці — Мірскі замак. І да Мінска ўсяго гадзіна язды на машыне. Зараз у “Белых Лугах” гасцей чакаюць 8 накрытых саломай і дранкай хатаў, дзе захавана атмасфера сялянскага побыту, пры гэтым ёсць электрычнасць і каналізацыя. Паклапаціліся гаспадары турыстычнай вёскі і пра хлеб надзённы. Вядома, госці ў сваіх дамах могуць гатаваць сабе самі, але, паверце, кормяць у “Белых Лугах” у лепшых традыцыях беларускай хатняй кухні. Прычым агародніна і садавіна ды мёд з яйкамі і малочнымі прадуктамі тут свойскія. Знойдуць госці на час адпачынку і заняткі па душы. Можна пасекчы дровы, падаіць карову, пакасіць траву, пасадзіць агарод, выпаліць печ, прынесці вады з калодзежа ці схадзіць у лес па грыбы і ягады. Таксама ў “Белых Лугах” шмат жывёлы і птушкі, якіх тут трымаюць у якасці своеасаблівага кантактнага заапарка. Ёсць у вёсцы і свае незвычайныя “блогеры” – буслы Ясь і Яніна, анлайн-трансляцыя з гнязда якіх вядзецца 24 гадзіны ў суткі. Яшчэ адно асаблівае месца – сажалка, дзе турысты з задавальненнем катаюцца на лодках. Любяць госці праехацца па навакольных дарогах і на ўзятых у сядзібе веласіпедах. Сапраўды, “Белыя Лугі” – гэта месца, дзе адпачываеш душой і целам ва ўтульнай цішыні беларускай вёскі.

Царква св. апосталаў Пятра і Паўла ў г.п. Карэлічы

Свята-Петрапаўлаўская царква ў Карэлічах бачная адусюль, а яе залівістыя званы гучаць па ўсім райцэнтры. Калісьці на гэтым месцы быў драўляны храм, які ў 1886 годзе змяніла мураваная праваслаўная святыня. Пабудаваная на царскія сродкі ў рэтраспектыўна-рускім стылі ў выглядзе прадаўгаватага крыжа царква багата чым заварожвае вернікаў. І хоць першапачаткова храм задумвалі ўзвесці па звычайным тыпавым праекце, у ходзе работ адышлі ад першапачатковага плана і дадалі шмат адметных элементаў і дэталяў. Гэта бачна і ў знешнім выглядзе святыні, і ў нестандартнай арганізацыі ўнутранай прасторы. Курыраваў будаўніцтва царквы капітан Генеральнага штаба Іларыён Зяленскі. Архітэктарам выступіў Сікорскі, яго памочнікам – Рэвутаў, інжынерам – Скуратаў, а чарцяжамі займаўся мешчанін Тураў. Цэнтральны купал над святыняй з’явіўся пазней, у 1882 годзе. Драўляны іканастас выконваўся у Санкт-Пецярбургу мастаком Імператарскай Акадэміі мастацтваў Міхаілам Сівіцкім. За дзесяцігоддзі святыня сабрала шмат цудоўных абразоў, сярод якіх ёсць іконы XVIII стагоддзя “Маці Божая Адзігітрыя” і “Пакроў”. Але храм – гэта не проста культавы будынак, а найперш прыхаджане. І карэліцкія вернікі разам з настаяцелем царквы благачынным Карэліцкай акругі протаіерэем Мікалаем Орсам з хрысціянскай гасціннасцю і лагоднасцю заўжды радыя кожнаму падарожнаму, завітаўшаму ў святыню.